Δευτέρα 8 Αυγούστου 2011

Η ΓΛΥΚΟΚΕΡΑΣΙΑ (ΣΙAΡΑΠΙΑΝΗ)































                                   


Ανατολικά της ομαλής, όχι περισσότερο από ένα χιλιόμετρο, εκτείνεται η Γλυκοκερασιά, που αποτελεί συνοικισμό της ομαλής ..
Τα σπίτια νεόκτιστα, περιποιημένα και εξοπλισμένα με όλα τα σύγχρονα κομφόρ.
Οι δρόμοι καθαροί και τσιμεντοστρωμένοι.
Οι κάτοικοι είναι καταδεχτικοί και ασχολούνται με τη γεωργοκτηνοτροφία και την καπνοκαλλιέργεια।


ΠΟΙΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΑΝ
ΟΙ Γλυκοκερασιώτες είναι πρόσφυγες από τα παρακάτω χωριά της Ανατολικής Θράκης και Μικρασίας ..
Το ΝΕΟΧΩΡΙ(ΓΕΝΙΚΙΟΪ) και το ΑΛΜΑΛΙ της Ανατολικής Θράκης ήταν γειτονικά χωριά .
Διοικητικά ανήκαν στην επαρχία Περιστάσεως του νομού Ανδριανουπόλεως .
Στο Νιοχώρι κατοικούσαν 150 ελληνικές οικογένειες . Ήταν ένα καθαρά ελληνικό χωριό, με εκκλησιές και σχολείο .Από το χωριό αυτό εγκαταστάθηκαν στη Γλυκοκερασιά 4 οικογένειες ..
Βασιλείου Αθ. Βουλγαρίδη, Θεοδώρου Ιωαν. Μαργέλι, Ηλία Ιωαν. Μαργέλι και Νικολάου Παναγ. Χατζή.
Στο Αλμαλι κατοικούσαν 30 ελληνικές οικογένειες και στη Γλυκοκερασιά ήρθε μόνον η οικογένεια του Γεωργίου Αρχοντή Κούρα.
Τα χωριά ΕΡΣΑΝΤΟΥ και ΧΟΤΣΑΣΛΟΥ ήταν γειτονικά και διοικητικά ανήκαν στην επαρχία Βεζιρ-Κιοπρου, του νομού Σεβάστειας της Μικρασίας .
Στο χωριό Ερσαντου κατοικούσαν 120 ελληνικές οικογένειες και καμία τουρκική. Είχαν εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Διατηρούσαν σχολείο, με ένα δάσκαλο και φοιτούσαν μόνον αγόρια. Οι κάτοικοι ασχολούνταν, κυρίως , με τη γεωκτηνοτροφία.
Από το παραπάνω χωριό στα 1918 βγήκαν στο βουνό 60 αντάρτες και καταπολεμούσαν τις Τουρκικές Τσέτες, που δρούσαν ασύδοτες. Αυτό στάθηκε αφορμή στα 1920 ,το Σεπτέμβριο,οι Τούρκοι να κάψουν το χωριό, να σκοτώσουν τον Παπαγιώργη, προς τα ανατολικά της Τουρκίας , με τους κατοίκους άλλων 20 ελληνικών χωριών.
Ύστερα από τρία χρόνια εξορία, όσοι επέζησαν, τους μετέφεραν στη Σαμψούντα και με καράβι ήρθαν στη Θεσσαλονίκη. Στη συνέχεια διασκορπίστηκαν σε διάφορα μέρη της Μακεδονίας . Στη Γλυκοκερασιά , το Νοέμβριο του 1923, εγκαταστάθηκε μόνο μια οικογένεια του Κυριάκου Παναγ. Θεοδώρου…
Στο χωριό Χοτσασλου κατοικούσαν 60 ελληνικές οικογένειες και καμία τουρκική , οι κάτοικοι ασχολούνταν με τη γεωργοκτηνοτρωφία. Είχαν εκκλησία του Αγίου Παύλου, με τελευταίο παππά τον Παπαδημήτρη. Σχολείο δεν λειτουργούσε. Και οι κάτοικοι του χωριού αυτού είχαν την ίδια τύχη των κατοίκων του Ερσαντου και των άλλων ελληνικών χωριών .Το Νοέμβριο του 1923 εγκαταστάθηκαν στη Γλυκοκερασιά οι παρακάτω 12 οικογένειες …
Δημητρίου Νικ. Κέλογλου (Κελίδη), Ιωάννου Νικ. Κέλογλου, Θεοχάρη Χαραλάμπ. Παπάζογλου, Αλέξη Παάσαλογλου, Αναστασίου Πολυχρόνη Σπύρογλου (Σπυρίδη), Δημητρίου Πολυχρόνη Σπύρογλου, Αναστασίου Σταύρου Σπύρογλου, Θεοδώρου Σταύρου Σπύρογλου, Θεοδώρου Πέτρου Σπύρογλου, Κωνσταντίνου Σπύρογλου, Σάββα Χαραλαμπ. Σπύρογλου, Ιωάννου Στυλιανού Χατζηβασιλείου..
Η ζωή και η ιστορία των κατοίκων της Γλυκοκερασιάς εδώ είναι λιγόχρονη. Έχει μόνον 68 χρόνια η μακρόχρονη ιστορία 30 αιώνων βρίσκεται ριζωμένη στις αλησμόνητες πατρίδες της Ανατολικής Θράκης και της Μικρασίας. Την έγραψαν στα μνημεία τόσων και τόσων αιώνων Η Ιστορία ήταν ασήκωτη . Με τον ξεριζωμό τους την άφησαν εκεί.
Οι προσφυγικές οικογένειες που εγκαταστάθηκαν στη Γλυκοκερασιά, κατέβαλαν υπεράνθρωπες προσπάθειες να στρώσουν την καινούρια ζωή τους .
Πάλεψαν σκληρά για το νέο ρίζωμα στην καινούρια ελεύθερη πατρίδα। Και σιγά σιγά νοικοκυρεύτηκαν, έφτιαξαν σπίτια, ξαναζωντάνεψαν και αναδημιουργήθηκαν…


ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΖΩΗ
Η Γλυκοκερασιά κατοικούνταν από χριστιανούς , οι οποίοι υπέκυψαν στο βάρβαρο εξισλαμιστικό ρεύμα, που είχε εξαπολύσει ο Αλή πασάς των Ιωαννίνων. Οι χριστιανοί αν και εξισλαμίστηκαν στο σύνολο τους , σεβάστηκαν την εκκλησία του Αγίου Νικολάου και δεν πείραξαν. Ένα γύρο από την εκκλησία υπήρχε το νεκροταφείο των χριστιανών. Ακόμα και σήμερα φαίνονται οι ταφόπετρες, που ξεμυτίζουν από τα χόρτα.
Η παραπάνω εκκλησία ήταν παμπάλαια και χωρίς καμία συντήρηση, είχε σωριαστεί σε ερείπια. Ένας Βαλαας (εξισλαμισμένος χριστιανός) ένα βράδυ είδε στον ύπνο του τον Άγιο Νικόλαο και του είπε να κτίσει την εκκλησία. Έτσι ο Βαλαας ,κανείς δε θυμήθηκε το όνομα του, έκτισε μια μικρότερη εκκλησία, την οποία βρήκαν οι πρόσφυγες το φθινόπωρο του 1923.
Οι Βαλααδες διηγήθηκαν στους πρόσφυγες , πως κάποιος Βαλαας του χωριού τους διακήρυττε ότι ο Χριστός δεν είναι αληθινός Θεός ,αλλά ψεύτικος , πήγε στο δάσος του Αγίου Νικολάου να κόψει κλαδιά . Ο Άγιος τον τιμώρησε παραδειγματικά. Σκάλωσε το παπούτσι του από ένα κλαδί, κι έμεινε εκεί . Τον βρήκαν οι άλλοι Βαλααδες νεκρό.
Επίσης οι Βαλααδες συντηρούσαν το εικονοστάσι του Αγίου Αθανασίου, το οποίο σήμερα είναι ανανεωμένο και το εικονοστάσι της Αγίας Τριάδας , σε ερείπια παλαιότερης εκκλησίας,
Όπου σήμερα φαντάζει ένα γραφικό εξωκλήσι, για το οποίο γράφουμε σε επόμενη σελίδα..
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Την εκκλησία του Αγίου Νικόλαου , που βρήκαν οι πρόσφυγες το Νοέμβριο του 1923 , την ανανέωσαν στον ίδιο τόπο το 1943 και τη συντηρούν σήμερα με ιδιαίτερη φροντίδα .Εδώ και το νεκροταφείο του χωριού .Οι διάφορες εικόνες ,ιερά σκεύη κ.λ.π. είναι δωρεές και αφιερώματα των κατοίκων .Από τις εικόνες σημειώνουμε.¨
Πάνω από την είσοδο υπάρχει η εικόνα του Αγίου Νικολάου στην οποία διαβάζουμε..
«ΔΕΗΣΙΣ Ιερέως Αθανασίου Καραμητοπούλου Ομαλή Κοζάνης 1977»
«ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΓΕΩΡ. ΕΥΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ Αξιόκστρον Κοζάνης 1977»
«Της Γεννήσεως του Χριστού είναι .ΔΩΡΕΑ ΑΝΩΝΥΜΟΥ 1976»
«Της βαπτίσεως του Χριστού είναι ΑΦΙΕΡΟΜΑ ΑΝΩΝΥΜΟΥ 1976»
«Του Αγίου Φανουρίου είναι .ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ 1979»
Ο επιτάφιος θρήνος¨<<Δέησης οικογένειας ΚΟΣΜΑ ΚΕΛΟΓΛΟΥ 1982>>.
Του Αγίου Νικολάου είναι¨<< ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΟΙΚ. ΑΛΕΚΟΥ ΕΥΣΤΑΘΙΑΔΗ>>..
Του Χριστού είναι¨ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΟΙΚ. ΜΙΧΑΗΛ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ>>.
Του Αγίου Δημητρίου είναι ¨<<Δωρητής Κυριάκος Καλεντέριδης 1964>> <<Θ.Ζ>>.
Ο Άρχων Μιχαήλ ¨ << Δωρητής Παναγιώτης Παυλίδης 1964>>.<<Θ.Ζ>>
Του Αγίου Νικολάου είναι ¨<< Δωρεά Ανώνυμος εξ Ομαλής 1953>>. <<Θεόδωρος Αθ. Ζωγράφος, Καστοριά >>. Κ.λ.π
ΤΟ ΕΞΩΚΛΗΣΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΑΣ
Ανατολικά του χωριού , σε κοντινή απόσταση, σε περίοπτη θέση και πλαισιωμένο από αιωνόβιες βελανιδιές υπάρχει το γραφικό εξωκλήσι της αγίας τριάδας , που αναγέρθηκε το 1987 με τη φροντίδα και τους κόπους του Παπασπύρου Τσακιρίδη και τις εισφορές των κατοίκων.
Εκεί λοιπόν , που σήμερα είναι το παραπάνω εξωκλήσι , υπήρχε από τα βυζαντινά ακόμα χρόνια μεγάλη εκκλησία αφιερωμένη στην Αγια Τριάδα .
Με τον εξισλαμισμό των Ελλήνων- χριστιανών , στα χρόνια του Αλίπασα των Ιωαννίνων και χωρίς καμία συντήρηση η παμπάλαια εκείνη εκκλησία κατέρρευσε .
Στο χώρο των ερειπίων στήθηκε , από τους εξισλαμισθέντες χριστιανούς , ένα ταπεινό ομώνυμο εικονοστάσι, το οποίο βρήκαν οι πρόσφυγες, που εγκαταστάθηκαν στη Γλυκοκερασιά, το φθινόπωρο του 1923..
Με τα χρόνια το εικονοστάσι αυτό είχε σωριαστή σε ερείπια και ανανεώθηκε το 1947, από το εξής γεγονός. Ο τσοπάνος Σάββας Σπυρίδης είδε στο χώρο του εικονοστασίου έναν παπα , ο οποίος του είπε ότι εκεί ήταν ένα εικονοστάσι τις Αγίας Τριάδας …και χάθηκε από τα μάτια του . Έτσι ο Σάββας Σπυρίδης , μαζί με τον Πέτρο Θεοδώρου και Άνθιμο Χατζηβασιλείου, έστησαν ένα καλό εικονοστάσι και το αφιέρωσαν πάλι στην Αγια Τριάδα .
Τα χρόνια περνούν… και όπως κάθε ανέγερση εκκλησίας συνδέεται με κάποιο θαύμα, με κάποιο όραμα, με κάποιο φανέρωμα εικόνας κλπ .έτσι και το γραφικό εξωκλήσι, που αναγέρθηκε το 1987, συνδέεται με τα παρακάτω….
1.14 Σεπτεμβρίου 1972. Ώρα 11 νύχτα . Οι τσοπάνηδες του χωριού Χαράλαμπος Σάββα Σπυρίδης και Γεώργιος Σπυρίδης , είδαν μια φωτιά, σαν φανός , στο χώρο του εικονοστασίου , που ανέβαινε ψηλά και σιγά σιγά έσβησε .
2. Η Άννα Μαργέλι έβλεπε κι αυτή μια φλόγα να βγαίνει από το εικονοστάσι, να περιφέρεται στον ιερό χώρο και να σβήνει .
3. Ο Ελευθέριος Σπύρογλου έβλεπε στο χώρο του εικονοστασίου να βγαίνουν τρία λευκά περιστέρια να περιφέρονται ένα γύρω από το εικονοστάσι της Αγίας Τριάδας και να χάνονται..
Ύστερα από τα παραπάνω ο Παπασπύρος Τσακιρίδης τα εξέλαβε σαν θεια υπόδειξη να ανεγερθεί εκεί ένα μεγάλο ξωκλήσι .
Το παραπάνω εξωκλήσι της Αγίας Τριάδας , που είναι γεμάτο με την παρουσία του θεού, εγκαινιάστηκε στις 27 Αυγούστου του 1988, ημέρα Σάββατο, από τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης κ.κ. Αντώνιο .
ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ – ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ – ΔΑΣΚΑΛΟΙ
Το Σεπτέμβριο του 1924 ιδρύθηκε Νηπιαγωγείο , το οποίο λειτούργησε μέχρι το 1940. Τα παιδιά των κατοίκων φοιτούσαν στο δημοτικό σχολείο Ομαλής. Το 1956 ιδρύθηκε δημοτικό σχολείο .Για διδακτήριο χρησιμοποιούσαν ένα παλιό κι ακατάλληλο σπίτι, μέχρι το 1964, που ανήγειραν σύγχρονο διδακτήριο, με κατοικία δασκάλου Βασιλείου Στάμου και των Εφόρων Αρχοντή Κούρα και Σάββα Κελίδη .Στο σχολείο της Γλυκοκερασιάς υπηρέτησαν οι παρακάτω δάσκαλοι….
Βασίλειος Στάμος, από το Τσοτύλι Βοΐου.
Γεώργιος Γκέκας , από Φλώρινα.
Νικόλαος Σiμος , από Τσοτύλι.
Αθαν. Τσιαμπαρλής , από Απιδέα Βοΐου.
Ιωάννης Κοτούλας , από Καλαμπάκα.
Ωραία Ρακα, από Πελεκάνο Βοΐου.
Το σχολείο έκλεισε το 1986.
Η ΓΛΥΚΟΚΕΡΑΣΙΑ ΣΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ
Η Γλυκοκερασία έχει κι αυτή να μας παρουσιάσει αρκετούς γραμματισμένους, ιδιαίτερα μετά το 1950. Για την ιστορία χαράζουμε τα ονόματα τους ..
ΚΑΘΗΓ. ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ¨ Ηλίας βας. Βουλγαρίδης , Χριστόφορος Παύλου Σπύρογλου.(Αμερική).
ΔΑΣΚΑΛΟΙ¨ Παναγιώτα Σταύρου Καλεντερίδου .
ΜΕΤΑΛΛΕΙΟΛΟΓΟΙ¨Ιορδανης Δημ. Σπύρογλου .
ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΟΙ¨ Φωκίων Π. Σπύρογλου, Γερμανός Π. Σπύρογλου.
ΠΤΥΧ. ΝΟΜΙΚΗΣ¨ Ιωάννης Χρίστου Σπυρίδης .
ΠΤΥΧ. ΕΥΚΛΕΙΔΗ ¨Κωνσταντίνο Παύλου Σπυρίδη.
ΠΤΥΧ. Ο.Α.Ε.Δ.¨ Φίλιππος Γεωργίου Σπύρογλου .
ΥΠΑΛ. ΔΕΗ.¨ Ευθύμιος Ιωάννου Χατζηβασιλείου.
ΥΠΑΛ. ΤΟΠΙΚ. ΑΥΤΟΔΙΟΙΚ. ¨Ιάκωβος Παύλου Σπυρίδης , Βασιλική Σάββα Κελίδου.
ΥΠΑΛ. ΔΑΣ. ΥΠΗΡ. ¨Αναστάσιος Γεωργίου Σπύρογλου .
ΕΚΤΕΛΩΝΙΣΤΕΣ¨. Αρτέμιος Γεωργίου Σπύρογλου.
Η ΓΛΥΚΟΚΕΡΑΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
Οι Γλυκοκερασιώτες με ενθουσιασμό πήραν μέρος στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο , 1940-1941, χωρίς κανένα θύμα.
Στα χρόνια της κατοχής, 1941-1944,το χωριό πυρπολήθηκε ,από τα κατοχικά στρατεύματα, δυο φορές το 1943 και 1944.
Από εγκαταλειμμένο πολεμικό υλικό σκοτώθηκαν τα παιδιά Νικόλαος Ιωάννου Κέλογλου , Σαββάτο Πέτρου Σπύρογλου και Ελένη Πέτρου Σπύρογλου .
Στον εμφύλιο πόλεμο , 1946-1949,το χωριό δεν είχε κανένα θύμα.
ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ – ΑΣΤΥΦΙΛΙΑ
Και η Γλυκοκερασιά τροφοδότησε με αρκετές οικογένειες το μινώταυρο της μετανάστευσης και της αστυφιλίας . Έτσι έχουμε ¨
Α¨ΣΕ ΚΡΑΤΗ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ
Η.Π.ΑΜΕΡΙΚΗΣ ¨ Χριστόφορου Π. Σπύρογλου .
ΓΕΡΜΑΝΙΑ¨ Αθαν. Βουλγαρίδη, Αναστασίου Καλεντερίδη, Γεωργίου Κέλογλου, Θωμά Κέλογλου ,Ιωάννου Μαργέλι, Απόστολου Σάρα.
ΒΕΛΓΙΟ¨ Πέτρου Θεοδώρου, Κωνσταντίνος Σπύρογλου.
ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ ¨Αθαν. Παπάζογλου, Γεωργίου Παπάζογλου , Ιωάννου Σπυρίδη, Σάββα Σπυρίδη , Αθαν . Σπύρογλου ,Λαζάρου Σπύρογλου ,Βας. Χατζηβασίλειου.
Β’ ΣΕ ΑΣΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ
ΤΣΟΤΥΛΙ ΒΟΪΟΥ¨ Κυριάκου Θεοδώρου , Νικ. Κούρα ,Χάρη Κυριακίδη, Θεοδώρου Σπυρίδη, Χρίστου Σπυρίδη.
ΚΑΣΤΟΡΙΑ¨ Πολυχρ. Γεωρ. Σπύρογλου, Αρτεμίου Γεωρ. Σπύρογλου .
ΚΟΖΑΝΗ¨ Ιωάννου Κοσμ. Κέλογλου , Ελευθ. Σπύρογλου, Ευθ. Χατζηβασίλειου.
ΘΕΣΑΛΛΟΝΙΚΗ ¨Ηλία Βουλγαρίδη , Γεωργίου Καλεντερίδη, Σταύρου Καλεντερίδη, Ιακώβου Σπύρογλου, Στυλιανού Χατζηβασιλείου.
ΑΘΗΝΑ ¨Στυλιανού Ηλία Μαργέλι .
ΠΕΙΡΑΙΑ ¨Φωκίωνα Π. Σπύρογλου ,Γερμανού Π. Σπύρογλου.
ΚΙΑΤΟ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ ¨Στρατή Μαργέλι, Σπύρου Σπύρογλου.
ΠΑΤΡΑ ¨Ιωάννου Μαργέλι.
ΚΡΗΤΗ ¨Αργυρίου Σπύρογλου, Γεωργίου Κελίδη.
Στο χωριό διαμένουν 17 οικογένειες , με λίγα μέλη, στο σύνολο τους είναι της τρίτης ηλικίας και ξεπερνούν τους 50 κάτοικους.
ΚΑΙ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΕΠΙΛΟΓΟ
Εδώ τελειώνει το ιστορικό πορτρέτο της Γλυκοκερασιάς .Το σκιτσογραφήσαμε με αγάπη και διάθεση, με όσα στοιχεία είχαμε στη διάθεση μας.
Προσπαθήσαμε να γεφυρώσουμε το ΧΘΕΣ με το ΣΗΜΕΡΑ και να διασώσουμε ο,τι απόμεινε από τον Πανδαμάτορα χρόνο, που τα πάντα σκεπάζει με τη στάχτη της λήθης.
Πιθανόν στο χρονικό μας να υπάρχουν κάποιες παραλείψεις .Αυτές δεν είναι από πρόθεση, αλλά από παραδρομή η άγνοια.
Παρ΄ολες όμως της ελλείψεις , κάθε Γλυκοκερασιώτης, ας δώσει την καλύτερη θέση στη βιβλιοθήκη του , σε τούτο το βιβλίο, σαν το πιο ακριβότερο στολίδι, γιατί το διάβασμα του θα ζωντανεύει της αναμνήσεις του και θα φλογίζει την αγάπη του , για το γενέθλιο τόπο.
Πέρα απ΄αυτό το καθαρά προσωπικό, που ο ψυχικός κόσμος, κάθε Γλυκοκερασιώτη, είναι γεμάτος από βιώματα του χωριού ας φυλάξει να το διαβάσουν σήμερα τα παιδία του , αύριο τα εγγόνια του και τα δισέγγονα του, να γνωρίσουν την ιστορική πορεία του χωριού.
Έτσι και εκείνα θα χαράξουν βαθιά στη μνήμη τους και θ΄ αποχτήσουν ζωηρή την εικόνα του χωριού ,κάνοντας το αθάνατο κι αλησμόνητο, από γενιά σε γενιά, σ΄ όλους τους απογόνους σου.
Και ίσως αυτό δόση αφορμή, αν ζει σε κάποιο κράτος του εξωτερικού η σε κάποιο αστικό κέντρο του εσωτερικού , να επισκεφτούν μια μέρα το χωριό των προγόνων και των πατέρων, να το γνωρίσουν από κοντά, να προσευχηθούν στην εκκλησία του Αι΄ Νικόλα και να ανάψουν ένα κερί στους τάφους των παππούδων .
Θα είναι το καλύτερο μνημόσυνο γι ΄αυτούς …
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΩΝ. ΑΔΑΜΙΔH

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου